Artık hızla yaklaşan bu bahar günlerinde ne yapacağız? Camları buharlaşan pencereler, karanlık uzun geceler, kendimi yalnızlığa hapsettiğim ve bana haz veren sıra dışı bir olaydı benim için. İçimdeki kargaşanın muntazam bir şekilde dışa vurumu sanki... Sabah erken saatlerde,  gri renkteydi…

Gözlerini açtı. Yere düşerek parçalandı her şey. Duvar dibine sindi. Huzuru aradı. Yavaşça sıçradı. Birini arar gibi bakındı odaya. Kendini izleniyor hissetti ve kendisine çevrilmiş gözlerin, onu soluksuz bırakıp hareket etmesini engelleyen yapışkan bir ağ ördüğü izlenimine kapıldı. Birine anlatmayı…

Bazen önümde sınırsız bir yeşil, mavi ve sarı uzanırmış gibi hayal bile kurmuyorum. O yerlerdeki insanların mutluluk dolu aptallığını, bir tutam tuz serper gibi, toprağa bırakıyorum. Bir salı sabahı, yarıda kalmış şehrin küçük bir bahçesinden, unutulmuşluğa yazıyorum. Görünmez bir ip…

Açıklama: "Jacqui Kenny, agorafobik bir fotoğrafçı. Google’ın Street View (Sokak Görünümü) uygulamasıyla dünyayı keşfediyor."   Uyandım. Başımın ağrısı dayanılmaz. Dışarıdaki gürültü, kafamdaki kargaşayla beni müthiş bir girdabın içine sokuyor. Bu yüzden her gece sebepsiz bir huzursuzluk çöküyor içime. İç sıkıntısı…