Düşündükçe zaman yavaşlıyor. Düşüncelerime ara vermeden, bir yudum daha almalıyım şarabımdan. Ha söylemek isterim ki, bazen kalabalıklar içinde yalnızım.

Acının hazza dönüştüğü nokta. Fark edemezsen trajik bir yalnızlık sevgili dostum.

ARAF Kafamın içinde bir nabız atışı Sesin bir şiirden yansıyor Gölgesi kendi üzerine düşen Bir yengeç sıyrılan kabuğundan Tamamlayan kaderini Arafını da gördüm senin Lethe’nin karanlık sularından içip Zamansızlaştırdığın anılarını El değmemiş ve canlı Ophelia’nın çiçekleri gibi Batarken uğulduyor dünyan…

Kontrolünü sağlayamıyorum. Sesler ve görüntüler birbirine karışıyor, doğuyorlar bütün renklerde. Mesela sarıda. Doğuyorum. Kokular birbirine karışıyor, artıyor. Küçücük kalıyorum. Gözlerimi açınca geçiyor. Kapattığımda, koşuyorum. Durmadan. Belki de duruyorum, arka plan kayıyor. Devleşiyorum sonra. Arkamdaki ben varım çığlıkları, yerini sessizliğe bırakıyor.…