En büyük başlangıçları yapmak lazım en büyük korkularla ve en büyük sonları yazmak lazım en küçük noktalarla. Her şeye yeniden başlamak istediğini söylediğinde en büyük korkularını gördü aynada, onun gördüğü kadarıyla varlardı ama bilmediği kadar da yoktular.
Süre gelen karanlıklarımın ardından, yüksek, çok yüksek bir binanın tepesinden bakıyorum. Yüksek, gri ve ruhsuz. Çok başarılıyım. Başarılı! Neyin başarısı? İronik bir biçimde Tanrıyla bezenen bir başarı mı? Para, bu dünya, öbür dünya mı? Ama bütün karanlığına rağmen dünyanın, yaşamaktan…
Yetişmem lazım (neye) gibi yürümediğiniz sokaklardan bahsetmiyorum. Her yürüdüğünüzde kendi kendinize ve sırf dardı diye kafalar mırıldanıp tiksinerek baktığınız sokaklar, gözünüzü acıtan matlıkta gri hapishaneler, uçsuz bucaksız bir çayırda çırılçıplak koşarken beyaz ışıklı duvarlara uyandırıldığınız o boş kalabalıklar (tam hatırlamıyorum),…
