Az önce anımsadım! İnsanlığın küçük trajedisi, var olandan fazlasını görmekten iyi görememek gibi. Güneş doğmazdan önceki nemli hava gibi. Neye göre iyi, siz bilin. Tertemiz camlar hayal edin, bir varlığa uzanan elleri, kafanızdaki nesneler silsilesini. Tekdüze bir ruh ve çoklularını.…
Kontrolünü sağlayamıyorum. Sesler ve görüntüler birbirine karışıyor, doğuyorlar bütün renklerde. Mesela sarıda. Doğuyorum. Kokular birbirine karışıyor, artıyor. Küçücük kalıyorum. Gözlerimi açınca geçiyor. Kapattığımda, koşuyorum. Durmadan. Belki de duruyorum, arka plan kayıyor. Devleşiyorum sonra. Arkamdaki ben varım çığlıkları, yerini sessizliğe bırakıyor.…