Attığın her adımda koşar gibi ruhun, aldığın her nefeste çıkar gibi ruhun, senden bağımsız. Uyandım...

Bazen önümde sınırsız bir yeşil, mavi ve sarı uzanırmış gibi hayal bile kurmuyorum. O yerlerdeki insanların mutluluk dolu aptallığını, bir tutam tuz serper gibi, toprağa bırakıyorum. Bir salı sabahı, yarıda kalmış şehrin küçük bir bahçesinden, unutulmuşluğa yazıyorum. Görünmez bir ip…

­Kirpiklerime düşen ışıltılı kara, hissettiğim o yumuşak vuruşlarına buruk bir ruhla karşılık vermekteyim. Sevmek için ara sıra zaman ayırabildikleriyiz.

Yakana yapışan umursamaz bir rüzgar esiyor. Korkularınla yüzleşmeye başlıyorsun. Her defasında aslında olabileceğinin zirvesini farkına varamamanın korkusuyla. Yaşamanın cesareti, ölümün yenilmezliği, bastırılmış benliğin, önüne geçemediğin yalanlar, çabasız her anın suratına tükürüşü! Yakana yapışan umursamaz bir rüzgar esiyor.