Bir düş diliyorum kaldırımda, bir vahşi hayatın içinde, vahşi değil mi zaten ya! Yaban diyelim... Neyse, zaten düşler yarım, bardaklar yarım. Kargaşa var yanıyanıbaşımda. Ne zaman tamamlanmıştı ki ? Yokuşlar çok dik.

Bazen önümde sınırsız bir yeşil, mavi ve sarı uzanırmış gibi hayal bile kurmuyorum. O yerlerdeki insanların mutluluk dolu aptallığını, bir tutam tuz serper gibi, toprağa bırakıyorum. Bir salı sabahı, yarıda kalmış şehrin küçük bir bahçesinden, unutulmuşluğa yazıyorum. Görünmez bir ip…

Kendimiz üzerinde çalışırken yani kendimizi “daha çok insan” yapmaya çalışırken her zaman ama her zaman merhamet noktasından başlamalıyız. Bu bazılarına basit ya da polyanavari gelebilir ama aslında yapabileceğimiz en güçlü şeylerden biri. Sağlıklı ve uzun süreli değişim her zaman nefretten…

Gezinirken kafamda tasarladığım o bütünüyle kusursuz cümlelerimin karşılık bulamaması, hayatımın baştan sona yararsız, tepeden tırnağa yararsız oluşunu hatırlatıyor. Karşılık bulamıyor, hatırlamıyorum. Sigaramın dumanının hafif kokusu bile onları diriltmeye yetmiyor. Gözüm yaşarıyor ve damağımdaki bu acı törenin hazzını bile yaşayamıyorum. Dünyayı…