Her şey benim ruhumdan bakıyor. Saçımın sesini dinle. Aniden duvar çatlıyor Masalın sonunda, uçmakta olan kuşa bulanıklaşıyor gözleri. Öyle düşünüyorum sevgilim çatlıyor ve uçuyor. Bunaltılı yok hayır bulantılı bir gecenin sabahına, gün akşama döndüğünde ben rüyaların peşinde, uyudum mu? Kaçıncı…

Kalabalığa karışmıştım. Kalabalıktaki insanların hepsi teker teker hayatın geçmesini bekliyordu sanki. Aynı anda. Bekleyişin uğultuları. Şu an yaşadığım durum günler önce hiçte bu kadar yakınmış gibi gelmiyordu. Birkaç kez gözlerimi açıp kapattım. Bu süreç bir göz açıp kapamakla tamamlanacaktı sanki.…

Korkular dedim. Neden? dedi. Bilmiyorum. Kaçma yöntemleri arıyorsun, yüzleşiyor ve yeniden kaçıyorsun. Kaçarak parçalanıyor, yeniden doğuyor koşarken parçalanıyorsun. Paramparça oluyor. Yeniden doğuyor koşmaya başlıyorsun. Bu ne biçim hikaye?  

Sevgili arkadaşım Gizem’in kaleminden… “Gece yavaş yavaş geliyor. İniyor. Çukur yerlere dolmağa başladı bile.” -Bilge Karasu     "Bıraksam kendimi..." dedi, "Bıraksam, peşi sıra alıp götürür mü beni de? Bir rüzgarın koynuna girer gibi girsem koynuna, bir nehir boyu sürükler…