Anlamlandırmaya çalışıyorum, anlatabildiğimi anlamalarını istiyorum. Değer bulmalarına çabalamam zamanımı alıyor. Yanılıyorlar. Yanlış ya da aşırılıklarla dolu belki. Sanıyorum ki benim en büyük çaresizliğim bu. Benim en büyük çaresizliğim, anlaşılmak istememi gösterebilmeyi başarabilmem ama sözcüklere dökmeyi asla. Sahi! 'En büyük çaresizlik'…

Arttırsak mı pasta üzerindeki mum sayısını? Arttırmasakta mı yaşasak?

Unutmadığını sandığında unutabildiğini fark et isterim, yarına dair ama bugünü bitirmeden. Kaybetmeyi göze alamadıklarını kaybedebilirsin gerekliliğini hatırlatmak isterim.

Şu an asla olması gereken gibi değil yani gerekli olan bu değil, tuhaflıklar silsilesi, bomboş bir eylül mü pardon aralık göğü. Güldün mü?