ARAF Kafamın içinde bir nabız atışı Sesin bir şiirden yansıyor Gölgesi kendi üzerine düşen Bir yengeç sıyrılan kabuğundan Tamamlayan kaderini Arafını da gördüm senin Lethe’nin karanlık sularından içip Zamansızlaştırdığın anılarını El değmemiş ve canlı Ophelia’nın çiçekleri gibi Batarken uğulduyor dünyan…

Çünkü düşünce, boşlukta uçan bir kuş gibidir; kelimelerin kafesinde kanatlarını açabilir ama uçamaz. -Halil Cibran - Hatalarımdan korkmuyorum. Karşıma otur, sadece dinle. Bir şarap koy kendine. Olur mu? Başımıza gelen tüm güzel şeyler gerçekleşir ve onlarla işimiz biter. Bilirsin. El…

Caddelere, kalabalığa, binalara baktım yeniden. Gün doğumuna dek, her gün, yüksek bir binanın en tepesinde yalnızlığımı besledim. Hiç kimse beni anlamadı... Tili dışında. Tili, benim çocukluk arkadaşım. Onu, her gece gittiğimiz şans sokağında dejavu etkisi altında, defalarca sevdim. Tilinin şans…

Her sabah yürüdüğüm bu uzun koridorda, iki yıldır, saat tam 08.22’de. 2. adım ellerini yıka. 4. adım vs. Bütün bir sırada zihinlere hapsolmuş benlikler. Duygusal çıkar güdümü diye anımsadığım o insan bellekleri. Köleliğe bağlanan efendilikler ya da duygularımıza yüklediğimiz değişen…